Uppvakningaruntur

Ekki er laust vid ad stodugur otti hafi laest klom sinum i okkur fjormenningana og ekki ad astaedulausu. A hverju andartaki buumst vid vid thvi ad Gud fai utras fyrir reidi sina og ljosti eldingum og eimyrjuregni yfir thetta syndabaeli. Sodoma og Gomorra eru i samanburdi vid Prag likt og fjolskylduhatid i Vatnaskogi og Amsterdam likist frekar kvenfelagsfundi i Krossinum. Takmarkad thol okkar gegn freistingum Prag tok sinn toll i gaer eins og fraegt er ad verda. Eftir drykklanga stund a staersta tonlistarklubbi Prag i gaer (sem er vist ekki thad sama og staersta diskotek Prag) og orvaentingarfullt simtal fra Joni Bjarna tok skynsemin (sem sidan atti eftir ad sanna sig sem tvieggjad sverd) og eg akvad ad halda aftur heim a farfuglaheimili. Hins vegar var thad haegara sagt en gert ad draga tha samferdarmenn mina sem enn voru staddir a diskoinu med mer (Grettir var i dansmoki og eg hugsadi ad hann maetti eiga sig (sem sidan gerdist) og Villi likt og venjulega ad klaemast a msn) svo eg helt einn ut i nottina i Prag.

Med gifurlegri utsjonarsemi tokst mer sem betur fer ad komast ut a tekkneska laugaveginn en tha tok ekki vid mer englakor og bleik sky. Thess i stad var hinn fasti tuttugu manna dopsalahopur vid vinnu sina og eftir afthakkanir i tonnavis sa eg saeng mina uppretta og fludi inn a opinn pizzustad sem eg sa handan vid hornid. Eftir ad hafa safnad kroftum helt eg ferd minni afram en likt og tekkneski malshatturinn segir, thar sem dopsolunum lykur taka vaendiskonurnar vid. Eftir nokkurra minutna eltingaleik notadi eg aftur veitingastadabragdid og pindi i mig eina pylsu og attadi mig a thvi ad thad er fitandi ad vera oruggur. Sidustu metrana ad straetostodinni la vid ad teknir vaeru a hlaupum en thad atti eftir ad koma ser illa. Likamlega ofreynslan sem thau hlaup voru reyndust naegja til ad Oli lokbra kom a mig haelkrok og eftir yndislegan blund i naeturstraeto vaknadi eg uti i pragverskri hlidstaedu Hveragerdis. Eg var staddur a endastod straetisvagns sem hafdi keyrt i drjugan halftima fra midbaenum og samferdarmadur minn var fullur, fertugur, syngjandi Tekki med ledurskjalatosku. Vidlika thoku hef eg aldrei a aevi minni lent i, skyggni var a ad giska einn og halfur metri og einhver vidbjodsleg skordyrahljod slogu taktinn fyrir songinn. Skommu sidar baettist i hopinn skuggalegur, samanrekinn, skollotur, skeggjadur leigumordingi (allavega leit hann ut fyrir thad) og thegar syngjandi Tekkinn steig upp i naesta straeto akvad eg ad eg yrdi ad komast i burtu. Vid mer tok tha ohugnalegasti vidbjodur sem serhver hryllingsmyndaleikstjori gaeti verid stoltur af ad endurgera. Straetoinn, eda rettara sagt langferdabillinn, var trodinn af steinsofandi gomlu folki sem litu helst ut fyrir ad hafa verid hrottalega myrt a stadnum (hofudin hengu aftur, munnurinn opinn milli golfs og lofts i rutunni og enginn hraut). Til ad toppa allt saman leit bilstjorinn svo helst ut fyrir ad hafa sloppid ut af haeli fyrr um nottina og thad eina sem skorti upp a var blod a hvitu skyrtunni sem hann var i. Milli steins og sleggju settist eg i eina lausa saetid i vagninum og bjost vid ad bilstjorinn mundi bregda kjotexinni a loft a naestu stoppustod og veita mer somu medferd og gamla folkinu. Thad gerdist sem betur fer ekki og eftir nokkur straetostopp i vidbot tokst mer ad komast i rettan vagn og heim a farfuglaheimili thar sem eg fann Nonna sofandi, skjalfandi eftir reynslu sina fyrr um kvoldid.

Thetta er thad skritnasta sem eg hef nokkru sinni lent i.


P.S. rett er ad taka fram ad Prag er frabaer borg.